ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺗﺠﺎﺭﯼ

ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺣﻘﻮﻗﺪﺍﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻋﺎﻡ ﻭ ﺧﺎﺹ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.
ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻋﺎﻡ ﺑﻪ ﮐﻠﯿﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺑﺮﺍﺕ , ﺳﻔﺘﻪ ﻭ ﭼﮏ , ﺍﺳﻨﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﻗﺒﯿﻞ: ﻗﺒﺾ ﺍﻧﺒﺎﺭ , ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﺭ ﻭﺟﻪ ﺣﺎﻣﻞ , ﺑﺎﺭﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻞ , ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺑﻬﺎﺩﺍﺭ , ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻗﺮﺿﻪ , ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺳﻬﺎﻡ ﻭ ... ﺭﺍ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.
ﺍﻣﺎ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺧﺎﺹ ﺻﺮﻓﺎ ﺷﺎﻣﻞ: ﺑﺮﺍﺕ , ﺳﻔﺘﻪ ﻭ ﭼﮏ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﻭﯾﮋﮔﯽ ﻣﺸﺘﺮﮐﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺎﯾﺮ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ: ﺍﯾﻦ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻫﻢ ﻣﻌﺮﻑ ﻭﺟﻪ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﻢ ﻗﺎﺑﻞ ﻇﻬﺮ ﻧﻮﯾﺴﯽ ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ , ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﯾﺮ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﺧصیصه ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﮔﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﺜﻞ ﻭﺭﻗﻪ ﺳﻬﺎﻡ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﻌﺮﻑ ﻭﺟﻪ ﻭ ﻃﻠﺐ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻌﺮﻑ ﻭﺟﻪ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺭﻧﺎﻣﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ.