1. هدف این استاندارد تجویز رویههایی است که واحد تجاری با
بکارگیری آنها اطمینان مییابد داراییها بیش از مبلغ بازیافتنی منعکس
نمیشود. یک دارایی، در صورتی کاهش ارزش دارد که مبلغ بازیافتنی ناشی از
فروش یا استفاده از دارایی، از مبلغ دفتری آن کمتر باشد. طبق این
استاندارد، واحد تجاری باید زیان کاهش ارزش را شناسایی کند. این
استاندارد همچنین الزامات برگشت زیان کاهش ارزش و افشا را تعیین میکند.
دامنه کاربرد
2. این استاندارد باید برای حسابداری کاهش ارزش کلیه داراییها، بهاستثنای موارد زیر، بکارگرفته شود:
الف. موجودی مواد و کالا (به استاندارد حسابداری شماره 8 با عنوان حسابداری موجودی مواد و کالا مراجعه شود).
ب. داراییهای ایجاد شده از طریق پیمانهای بلندمدت (به استاندارد حسابداری شماره 9 با عنوان حسابداری پیمانهای بلندمدت مراجعه شود).
ج. سرمایهگذاریهای جاری (به استاندارد حسابداری شماره 15 با عنوان حسابداری سرمایهگذاریها مراجعه شود).

دامنه کاربرد
2. این استاندارد باید برای حسابداری کاهش ارزش کلیه داراییها، بهاستثنای موارد زیر، بکارگرفته شود:
الف. موجودی مواد و کالا (به استاندارد حسابداری شماره 8 با عنوان حسابداری موجودی مواد و کالا مراجعه شود).
ب. داراییهای ایجاد شده از طریق پیمانهای بلندمدت (به استاندارد حسابداری شماره 9 با عنوان حسابداری پیمانهای بلندمدت مراجعه شود).
ج. سرمایهگذاریهای جاری (به استاندارد حسابداری شماره 15 با عنوان حسابداری سرمایهگذاریها مراجعه شود).

جزییات بیشتر در ادامه مطلب .