1. هدف‌ اين‌ استاندارد، تشخيص‌ واحدهاي‌ تجاري‌ در مرحله‌ قبل از بهره‌برداري‌ و تجويز گزارشگري‌ مالي‌ پاره‌اي‌ اطلاعات‌ خاص‌ درباره‌ آنها در مرحله‌ قبل از بهره‌برداري‌ است‌. توضيح‌ اينكه‌ معيارهاي‌ شناخت‌ و اندازه‌گيري‌ معاملات‌ و ساير رويدادهاي‌ مالي‌ و نيز بخش‌ عمده‌ گزارشگري‌ مالي‌ واحدهاي‌ تجاري‌ در مرحله‌ قبل از بهره‌برداري‌ و واحدهاي‌ تجاري‌ در حال‌ بهره‌برداري‌ مشابه‌ است‌.

دامنه‌ كاربرد
2. اين‌ استاندارد در مورد صورتهاي‌ مالي‌ واحدهاي‌ تجاري‌ در مرحله‌ قبل از بهره‌برداري‌ بكار مي‌رود.

تعريف‌
3. در اين‌ استاندارد اصطلاح‌ واحد تجاري‌ در مرحله‌ قبل از بهره‌برداري‌ با معني‌ مشخص‌ زير بكار رفته‌ است‌:

• واحد تجاري‌ در مرحله‌ قبل از بهره‌برداري‌ : يك‌ واحد تجاري‌ است‌ كه‌ بخش‌ عمده‌ كوششهاي‌ خود را براي‌ ايجاد يك‌ فعاليت‌ جديد بكار برد و يكي‌ از شرايط‌ زير در مورد آن‌ صدق‌ كند:

الف‌. عمليات‌ اصلي‌ برنامه‌ريزي‌ شده‌، شروع‌ نشده‌ باشد، يا
ب‌. عمليات‌ اصلي‌ برنامه‌ريزي‌شده‌، شروع‌ شده‌ ولي‌ درآمد عملياتي‌ قابل‌ توجهي‌ از آن‌ حاصل‌ نشده‌ باشد.

دامنه‌ كاربرد

1. اين‌ استاندارد به نحوه‌ حسابداري‌ سرمايه‌گذاريها و الزامات‌ افشاي‌ اطلاعات‌ مربوط‌ مي‌پردازد.

2. حسابداري‌ سرمايه‌گذاري‌ در كليه‌ واحدهاي‌ تجاري‌ بايد طبق‌ الزامات‌ اين‌ استاندارد انجام‌ شود. اين‌ استاندارد نحوه‌ حسابداري‌ سرمايه‌گذاري‌ در واحدهاي‌ تجاري‌ فرعي، مشارکتهای خاص و واحدهای تجاری وابسته‌ در صورتهاي‌ مالي‌ تلفيقي‌ و مجموعه را تعيين‌ نمي‌كند ليكن‌ درخصوص‌ نحوه‌ حسابداري‌ سرمايه‌گذاريهاي‌ پيشگفته‌ در صورتهاي‌ مالي‌ جداگانه كاربرد دارد مگر در مواردي‌ كه‌ در استانداردهاي‌ حسابداري‌ مربوط‌ به‌ سرمايه‌گذاري‌ در واحدهاي‌ تجاري‌ فرعي‌، مشارکتهای خاص و واحدهای تجاری وابسته‌ نحوه‌ عمل‌ ديگري‌ تجويز شده‌ باشد.

3. موارد زير در اين‌ استاندارد مورد بحث‌ قرار نمي‌گيرد:
الف‌. مباني‌ شناخت‌ درآمدهايي‌ كه‌ به‌صورت‌ سود تضمين‌ شده‌، سود سهام‌ و غيره‌ از سرمايه‌گذاريها عايد مي‌شود (رجوع‌ شود به‌ استاندارد حسابداري‌ شماره‌ 3 با عنوان‌ درآمد عملياتي‌).
ب. سرمايه‌گذاري‌ در واحدهاي‌ تجاري‌ فرعي، مشارکتهای خاص و واحدهای تجاری وابسته‌ در صورتهاي‌ مالي‌ تلفيقي و مجموعه‌.

ج. سرمايه‌گذاري‌ در املاك‌.

4. نظر به‌ اينكه‌ يكي‌ از ويژگيهاي‌ كليه‌ سرمايه‌گذاريها، ايجاد منافع‌ اقتصادي‌ براي‌ واحد سرمايه‌گذار است‌، نحوه‌ حسابداري‌ مندرج‌ در اين‌ استاندارد، عملكرد سرمايه‌گذاري‌ يك‌ واحد سرمايه‌گذار را به نحو مناسب‌ شناسايي‌ و اندازه‌گيري‌ مي‌كند. لذا، اين‌ استاندارد، در مورد كليه‌ واحدهاي‌ تجاري‌ سرمايه‌گذار، صرف نظر از ماهيت‌، درصد سرمايه‌گذاري‌ و حجم‌ فعاليت‌ سرمايه‌گذاري‌ آنها، ازجمله‌ شركتهاي‌ تخصصي‌ سرمايه‌گذاري‌ كاربرد دارد.

دامنـه‌ كاربرد1. اين‌ استاندارد بايد براي‌ حسابداري‌ كمكهاي‌ بلاعوض‌ دولت‌ و ساير اشكال‌ كمكهاي‌ دولتي‌ بكار گرفته‌ شود.
2. الزامات‌ اين‌ استاندارد، همچنين‌ مي‌تواند به عنوان‌ بهترين‌ الگوي‌ عمل‌ حسابداري‌ كمكهاي‌ بلاعوض‌ و ساير اشكال‌ كمك‌ دريافتي‌ از منابع‌ غير دولتي‌ مورد استفاده‌ قرار گيرد.

تعاريف

‌3. اصطلاحات‌ ذيل‌ در اين‌ استاندارد با معاني‌ مشخص‌ زير بكار رفته‌ است‌:

• دولت‌ ‌: متشكل‌ است‌ از وزارتخانه‌ها، مؤسسات‌ دولتي، نهادها و ارگانهاي‌ دولتي‌، شركتهايي‌ كه‌ بيش از 50% سرمايه‌ آنها متعلق‌ به‌ دولت‌ است‌ و ساير مؤسساتي‌ كه‌ به موجب‌ قوانين‌ موضوعه‌، دولتي‌ شناخته‌ مي‌شود.

• درآمد عملياتي‌: عبارت‌ است‌ از افزايش‌ در حقوق‌ صاحبان‌ سرمايه‌، بجز موارد مرتبط‌ با آورده‌ صاحبان‌ سرمايه‌، كه‌ از فعاليتهاي‌ اصلي‌ و مستمر واحد تجاري‌ ناشي‌ شده‌ باشد.

• كمك‌ دولت‌ ‌: عبارت‌ از عملياتي‌ است‌ كه‌ توسط‌ دولت‌ به منظور فراهم‌ كردن‌ مزيتهاي‌ اقتصادي‌ براي‌ يك‌ واحد تجاري‌ يا گروهي‌ مشخص‌ از واحدهاي‌ تجاري‌ در چارچوب‌ قوانين‌ و مقررات‌ معين‌ انجام‌ مي‌شود. از لحاظ‌ مقاصد اين‌ استاندارد، مزيتهايي‌ كه‌ تنها به‌ طور غيرمستقيم‌ و از طريق‌ انجام‌ عمليات‌ مؤثر بر شرايط‌ عمومي‌ تجاري‌ فراهم‌ مي‌شود، مانند تدارك‌ امكانات‌ زيربنايي‌ در مناطق‌ در حال‌ توسعـه‌ يا تحميـل‌ محدوديتهاي‌ تجـاري‌ بر رقبـا، جزء كمكهاي‌ دولت‌ محسوب‌ نمي‌گردد.