فصل چهارم-تحلیل زبان بدن

رفتارها به مباحث روانشناختی و محیطی و فرهنگی و ... بر می گردند اما زبان بدن جدای از اینهاست.
می توان از روی یکسری رفتارهای ثابتِ شخص، به احساس و فکر او پی برد.
زبان بدن در مذاکرات خیلی گسترده نیست و ما به بخشهای شایع آن می پردازیم.
زبان بدن، زبان بی صدایی است که مفاهیمی را مخابره می کند بدون آنکه صدایی داشته باشد. برای آنکه بدانیم طرف مذاکره ای، موافق یا مخالف حرف ماست و برای رسیدن به پشتوانه های فکری او (تا چقدز منطبق با چیزی است که می گوید)، زبان بدن می تواند تأکیدی بر سایر تشخیص های ما باشد.
اولین بخش زبان بدن به حریم ها برمی گردد. نخوه قرار گرفتن افراد در مذاکره به هنگام سخن گفتن ما اهمیت پیدا می کند.

تحلیل رفتارهای انسانی

بعضی ها رفتار را از زبان بدن جدا می دانند و بعضی ها یکسان.
رفتارها ژست را هم شامل می شوند. ژست در زبان بدن وارد نمی شود. خیلی از رفتارهای انسانی ماهیتاً پیامی را مخابره نمی کنند و فقط تأثیر زیبایی شناختی دارند (و گاهی زیبا و گاهی ناپسند به نظر می آیند). زبان بدن در مذاکرات متفاوت است.
رفتارها خیلی به نوع شخصیت افراد، برمی گردد اما خیلی از حرکات زبان تنی ربطی به شخصیت ندارند.
شاید بتوان گفت که حرکات اندامی کنشی انسان رفتار و حرکات اندامی واکنشی زبان بدن است.
بهتر است برای پرداخت به رفتارها، از دید شخصیت شناسی وارد شویم.

مبانی تحلیل

تعریف

مبانی تحلیل: نوع نشستن، ظاهر، چهره، نحوه حرف زدن، رفتار، استفاده از سوالات، برخورد ها و واکنشها نسبت به جملات خاص، نوع پرداخت به بحث از طرف مقابل (اینکه از کجا شروع می کند، چگونه ادامه می دهد و به کجا می رساند).
بحث اولویتها و هدف در مذاکره مهم است که اگر شکل نگیرد نمی توانیم به منافع دست یابیم.
کلید اصلی مذاکره این است که یا باید هر دو نفر به منافعشان دست یابند و یا هر دو راضی از این مذاکره باشند.

ارتباطات
در ارتباطات دوسوی یک رابطه باید ایجاد شود: یک «فرستنده» و یک «گیرنده».
ارتباطات موثر یعنی : فهمیدن و فهمیده شدن. ارتباطات در دو سطح «کلامی» و «غیر کلامی» مطرح می شود.
- در ارتباطات کلامی به ابزاری به اسم کلام نیاز داریم.
- در ارتباطات غیر کلامی، دیدن ملاک ماست و نه شنیدن.
دانشمندان علوم ارتباطی معتقدند: «بالای 70 % ارتباطات ما غیر کلامی است».
انواع ارتباطات کلامی: مناظره، گفتگو، مباحثه، سخنرانی و مذاکرات.